جایگاه روغن نهنگ در پیشرفت صنعت و صنایع معدنی

جایگاه روغن نهنگ در پیشرفت صنعت و صنایع معدنی

از روغن نهنگ در صنعت لامپهای روغن و صابون استفاده می شده است . از روغن های نهنگ از اوج خود در قرن 19 تا قرن 20 به میزان قابل توجهی کاهش یافت. گفته می شود که این باعث نجات نهنگ ها از انقراض شده است.

 برای استخراج روغن نهنگ از طریق جوشاندن بافت های نواری نهنگ ها برداشتمی شدجوشش در زمین در مورد والهایی که نزدیک ساحل گرفتار شده اند یا سواحل انجام می شد.

استخراج مواد معدنی روغن نهنگ غالبا از نهنگ های بالن بوده است. روغن آنها منحصراً از تری گلیسیرید تشکیل شده است.

مشخصات روغن نهنگ: دارای ویسکوزیته کم،شفاف ،یک زرد عسلی روشن تا یک قهوه ای تیره ، با توجه به شرایط چربی که از آن استخراج شده و تصفیه شده، بوی ماهی قوی، رنگ متفاوت، وقتی هیدروژنه می شود، سفید و جامد می شود و طعم و بوی آن تغییر می کند. روغن نهنگ فوق العاده پایدار است.

در دیوار صنعت از روغن نهنگ برای روشنایی و روغن کاری ماشین بود. گزینه های ارزان تری برای روغن نهنگ وجود داشته است.

استخراج روغن نهنگ بعنوان یک روشن کننده ارزان قیمت مورد استفاده قرار گرفت، اگرچه هنگام سوختن بوی شدیدی می داد و محبوبیت چندانی نداشت. در اواخر قرن نوزدهم با نفت سفید ارزان تر، کارآمدتر و با دوام بیشتر جایگزین شد. مایعات سوزاننده معروف به کامفین جایگزین غالب روغن نهنگ تا رسیدن نفت سفید بود.

فریدریش راتزل در کتاب "تاریخ بشریت" (1896) ، وقتی در مورد مواد غذایی در اقیانوسیه بحث می کرد، اظهارات کاپیتان جیمز کوک در مورد "مائوری ها" را نقل می کند که می گوید: "هیچ گرینلندی هرگز به اندازه دوستان ما در روغن قطار سخت گیر نبود، آنها با حرص وقتی داشتیم چربی ماهی سگ را می جوشانیم، فضله های متعفن را می بلعید.