حکاکی روی ظروف فلزی ساخته شده از مس ، برنج ، طلا و نقره توسط چکش و اسکنه های فولادی را نقش برجسته یا قلمزنی می گویند. نقش برجسته یک روش تزئینی است که مردان باستانی وقتی تشخیص دادند فلزات در طبیعت وجود دارد و نحوه کار با آنها را کشف کردند ، ابداع کردند. امروزه نقش برجسته یکی از زمینه های هنری سنتی در ایران است که در گروه هنرهای صنعتی و در گروه فلزکاری قرار می گیرد. این هنر باستانی هزاره یکی از مصنوعاتی است که با همه روش ها و سبک های مرتبط با آن هنوز هم در اصفهان اجرا می شود. در ابتدا ، شیئی که باید برجسته شود با قیر پوشانده می شود. ضخامت قیر باید به اندازه ای باشد که بتواند شکل جسم را حفظ کند و از ایجاد سوراخ در آن در هنگام چکش جلوگیری کند.
پس از پوشاندن قطعه کار با قیر ، با مالیدن یک تکه پنبه آغشته به دوده ، طرح روی بدن کپی می شود تا پس از آن طرح دوده تبدیل به یک کنده کاری کم عمق با نوک یک قلم خاص شود.
در انجام طراحی های ذهنی ، این کارها بدون برنامه ریزی انجام شده انجام می شود. سپس ، طرح با قلم نوک دار نیم طول ، قلم نوک دار تمام طول و قلم نوک پولیش حک شده است. قلم هایی مانند Gorsoom ، Yekto ، Nimvar ، Nakhoni ، Badami و غیره
وقتی حکاکی تمام شد ، قیر با گرم شدن خارج می شود و قیر اضافی تمیز می شود. سرانجام سطح حکاکی شده را با لاک آغشته کرده و سپس با دوده پوشانده تا زمینه و حفره های کار سیاه شود.
این نوع برجستگی ساده ترین و در عین حال رایج ترین روش است. در حکاکی niello یا Jondeh Kari قیر برداشتن طی دو مرحله انجام می شود به گونه ای که در ابتدا سطح کار با قیر پوشانده می شود سپس برخی از قسمت های طرح توسط یک قلم Jondeh Kari حک می شود. بعد از دوباره کار کردن با قیر ، embo
قسمت های برجسته تر در پشت کار دوباره حک شده است.
محصولات مسی برجسته با رنگ قرمز یا روکش شده با لایه ای از نقره یا طلا ارائه می شوند. یکی از مشاغل وابسته به نقش برجستگی ، سفیدپوشانی است که در آن لایه ای از قلع سطح قرمز مس یا سطح زرد برنج را می پوشاند تا رنگ آنها به سفید تبدیل شود. استاد منبت کاری از سفید استفاده می کند تا اشیای تولید شده از این طریق را سفید کند. در ابتدا قطعه کار قلع شده سپس نقش برجسته می شود. ظرافت طراحی ، یکنواختی کل سطح بدن و دستکاری دقیق طرح از مزایای یک قطعه کار برجسته خوب و ماندگار است