پس از سفر وزیر صمت به مینسک در نهم مرداد، قرار شد ایران و بلاروس در تولید ماشینآلات سنگین معدنی همکاری کنند. با توجه به اینکه معادن ایران به ۱۵ هزار دستگاه ماشینآلات نیاز دارند و هنوز هم ممنوعیتهایی برای واردات وجود دارد، این خبر اهمیت بالایی دارد.
بنابراین باید دید که همکاری با بلاروس تا چه حد نیاز ایران را برآورده میکند؟ در چه سطوحی از تولید و واردات میتوانیم با بلاروس همکاری کنیم؟ و آیا بلاروس بهترین گزینهای بود که وزیر صمت میتوانست انتخاب کند؟
رئیس کمیسیون معادن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی در این زمینه به تجارتنیوز گفت: بلاروس به واسطه تحریمها انتخاب شد. اولین باری که ما از شرکت بلاز ماشین خریدیم، اولین دوره تحریمها بود. کسی به ما ماشین ۱۰۰ تن به بالا نمیفروخت. بنابراین ما مجبور شدیم که از بلاروس یا شرکت بلاز خرید کنیم.
بهرام شکوری افزود: در نبود تحرییمها ما میتوانستیم از برندهای معتبر دیگری خرید کنیم. آنها میتوانند ماشینآلات بهتر و مقرون به صرفهتر به ما ارائه دهند.
همکاری ایران و بلاروس تا چه حد جدی است؟
شکوری بیان کرد: کمپانی بلاز یک دفتر مهندسی بسیار قوی دارد و ماشینآلات معدنی طراحی میکند. آنها قطعات را از دیگر کشورها میآورند و در خاک خود مونتاژ میکنند. بنابراین میتوانیم قرارداد مشترک همکاری بین بلاز و هپکو ببندیم. ایران میتواند در ساخت بعضی قطعات، مونتاژ ماشینهای بلاز و تامین و نگهداری ماشینآلات همکاری کند.
او در پاسخ به این پرسش که «بلاروس چه میزان از نیاز ایران را برآورده میکند؟» توضیح داد: این کشور نمیتواند تمام نیاز ما را برآورده کند. بلاز فقط ماشینآلات کراک ۱۵۰ تن به بالا را دارد. ما به ماشین آلات متنوعیتری نیاز داریم. معدنکاران به لودر، بیل، دستگاههای حفاری، بولدزر و … احتیاج دارند.
وی اضافه کرد: این از توان بلاز خارج است و نمیتواند این دستگاهها را تولید کند. در نتیجه ایران باید با کمپانیهای بزرگ دنیا مذاکره کند و خرید انجام دهد. البته تحریمها مانع برقراری ارتباط با کشورهای توسعهیافته صنعتی هستند و ما ناگزیریم که ماشین آلات دست دوم بخریم.
شکوری در پایان یادآور شد: اگر دولت از نمایندگیهایی مانند ولوو در ایران حمایت کند، آنها میتوانند ماشینآلات نو وارد کنند. امیدواریم که این اتفاق بیفتد.