اعظم ذوالفقاری منظری؛ تلاش برای ایجاد فضای تعاملی بین معدن داران و اهالی هپکو هنوز به نتیجه نرسیده است. جلساتی با حضور مسئولان هپکو و فعالان حوزه معدنی برگزار میشود، اما همچنان آنچه در این جلسات عمومی میشود، بسیار اندک است و بدتر آنکه هر گروه، از زبان و نگاه خود، صحبتهای این جلسات اندک را مطرح میکند. آنچه بین هپکوییها و معدن داران در حال رخ دادن است، تبدیل ارتباط این دو نهاد تولید کننده و مصرف کننده ماشین آلات معدنی به ارتباطی خصمانه است!
در این میان، توجه رسانهها بیشتر به واردات معدن است تا اینکه هپکو چه مقدار توان تولید دارد. به نظر میرسد واردات کنندگان ماشین آلات معدنی از ظرفیت رسانهای به خوبی آگاهند و از این ابزار به خوبی برای اهدافشان استفاده میکنند. رفتار متقابل از سوی هپکو به جای تقابل رسانهای و مجازی باشد، در تلاشند تا در فضایی بدون حاشیه و براساس آمار و اطلاعات واقعی، توجه مسئولان را به تولید در این شرکت جلب کنند.
فعالان کارگری هپکو و مسئولان این شرکت در کنار تواناییهای و قابلیتهای تولید در آن، به آسیبهای دوران خصوصی سازی در این شرکت هم اشاره میکنند و میگویند که هپکو هنوز نمیتواند همه بار تولید ماشین آلات معدنی و راهسازی را به دوش کشد، در حالی که هرازگاهی یک محصول جدید را رونمایی میکند. در مقابل معدن داران به دنبال انتشار اخباری هستند که حاشیهها را بیشتر میکند. مانند خبری که از سوی معاون برنامه ریزی وزارت راه و شهرسازی منتشر شد که ادعا میکرد هپکو نتوانسته به تعهدات خودش را در قبال بودجه ۳۰۰ میلیارد تومانی، عمل کند. خبری که با سادگی از سوی اهالی هپکو تکذیب شد.
هفته گذشته، غفاری، معاون وزیر راه و شهرسازی ضمن گلایه از وضعیت نامطلوب ماشین آلات راهداری، گفته بود که «در سال ۹۸ بودجهای ۳۰۰ میلیارد تومانی برای نوسازی این ماشین آلات از محل اعتبارات خسارات حوادث طبیعی تصویب شد و این مبلغ از سوی سازمان برنامه و بودکه به شرکت هپکو پرداخت شد تا در ازای قراردادی، برای سازمان راهداری خودرو تولید کند که البته پیچ هم از آن خودروها تحویل سازمان راهداری نشده است.»